Τι είναι οι βολβοί

Ένα βολβώδες λουλούδι είναι στην πραγματικότητα ένα υπόγειο εργοτάξιο και ένα εργοστάσιο άνθησης. Μέσα σε ένα βολβό υπάρχει σχεδόν οτιδήποτε χρειάζεται ένα φυτό για να βλαστήσει αλλά και για να ανθίσει την κατάλληλη περίοδο. Σχίστε ένα βολβό στη μέση και θα το δείτε αυτό καθαρά.

Στην βασική κεντρικό τμήμα του βολβού υπάρχουν τα φύλλα που περικλείουν ένα μικρό μπουμπούκι. (Σε μερικά είδη, αυτό το μπουμπούκι έχει ήδη την εμφάνιση λουλουδιού αν και είναι ακόμα μπουμπούκι!) Περιμετρικά του μπουμπουκιού υπάρχει μια λευκή σαρκώδης ουσία που ονομάζεται λέπια. Στους πραγματικούς βολβούς αυτά τα λέπια είναι που περιέχουν όλα τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται ο βολβός για να ανθίσει και να βλαστήσει. Μετά από τα λέπια και τα ανθικά στελέχη αυτό που στηρίζει τον βολβό είναι η βάση του που είναι μια συμπαγής πλάκα. αυτή η πλάκα βρίσκεται στο κάτω μέρος του βολβού και στηρίζει επίσης και τις ρίζες του φυτού. Το εσωτερικό περίβλημα κάθε βολβού σκεπάζεται επίσης από λεπτό σαν χαρτί εξωτερικό περίβλημα που λέγεται χιτώνας.


Το μόνο που χρειάζεται αυτός ο αξιοσημείωτος οργανισμός από τους ανθρώπους είναι να τοποθετηθεί στο έδαφος την κατάλληλη περίοδο του χρόνου, να ποτισθεί αρκετά, και μετά να αφεθεί μόνος του. Ο βολβός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα!

Βασιλικός-Ώκυμο το βασιλικό-Ocymum Basilicum

Περιγραφή: Φυτό ποώδες μονοετές καλλωπιστικό, πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα με φύλλα ελλειπτικά και ωοειδή και άνθη άσπρα που σχηματίζουν στάχεις στις κορφές των βλαστών. Υπάρχουν δεκάδες ποικιλίες με διαφορές στο μέγεθος και στο χρώμα του φυλλώματος. Το φυτό το βρίσκουμε σε όλη την Ελλάδα σαν καλλιεργούμενο στους κήπους και στις γλάστρες των σπιτιών για την καλλωπιστική του αξία. Ανθίζει από την άνοιξη μέχρι το καλοκαίρι ανάλογα με την εποχή σποράς. Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.
Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.
Εσωτερική: το ρόφημα καταπραΰνει τους σπασμούς της κοιλιάς, τη νεύρωση στομάχου, τις ημικρανίες και βοηθά στη μνήμη. Τα φύλλα του φυτού βοηθούν στη δυσκοιλιότητα όταν φαγωθούν τρυφερά.
Τρόπος παρασκευής ροφήματος
αφέψημα: βράζουμε κλαδάκια και φύλλα βασιλικού και πίνουμε το αφέψημα χλιαρό.
Τρόπος παρασκευής σαλάτας
Παίρνουμε τρυφερά κλαδάκια φρέσκου βασιλικού τα κάνουμε σαλάτα με λάδι και τα τρώμε.
Εξωτερική: Γνωστό αντισηπτικό. Το βάφτισμα των φύλλων μέσα στο νερό για αρκετή ώρα έχει σαν αποτέλεσμα να μη μουχλιάζει το νερό αυτό. Γι' αυτό και ο βασιλικός χρησιμοποιείται από την Εκκλησία για τον αγιασμό του νερού.

Ωφέλημα έντομα στο βιολογικό περιβόλι

Κοκκινέλες (Πασχαλίτσες ή παπαδίτσες)-Lady Bugs



Περιγραφή: Είναι ημισφαιρικές και πιο συνηθισμένα είδη είναι κόκκινα, ή κίτρινα με μαύρες κηλίδες. Όταν είναι τέλεια έντομα, σε αυτό το στάδιο μπορούν να τραφούν και με νέκταρ αν υπάρχει έλλειψη τροφής.
Τρώνε: θρύπες, τζιτζίκια, αφίδες, έντομα σκουλήκια φύλλων, σκουλήκια φρούτων, λευκές μύγες. Μπορούν να καταναλώσουν μέχρι και 60 αφίδες την ημέρα.